Oekedoeleke: al 60 jaar POPulair in Sint-Niklaas en ver daarbuiten!

1958 – 1960: de pioniersjaren

1958: de Don Bosco-wijk in Sint-Niklaas is in volle expansie. Enkele KWB'ers willen dat er iets gebeurt voor de talrijke kinderen in de parochie. Naast filmvoorstellingen wil men de jongeren ook poppenspel aanbieden. Walter De Bock, Staf De Smedt, Frans De Vogel, Karel Heirbaut en Robert Wuytack steken de koppen bij elkaar en richten 'Oekedoeleken' op, een Waas' woord voor dikkopje. In het parochiezaaltje bij de kerk zijn de kinderen getuige van de eerste avonturen. Er wordt op dat moment vooral met draadpoppen gespeeld. De eerste succesverhalen zijn o.a. 'Waar de sterre bleef stille staan', 'Mieke miserie', 'Smidje Smee' en 'Jan zonder Vrees'. In deze pionierstijd leverden W. Bogaert, Gilbert Colpaert, Achiel De Rop, Hubert De Volder, Staf Pijl, Guido Verschelden ook hand-en-spandiensten bij Oekedoeleken.

De jaren '60: spelers komen en gaan ...

November 1960: Oekedoeleken verhuist naar het café 'De Blauwe Poort' op het Brugsken. De spelers van het eerste uur hebben inmiddels afgehaakt. Frans de Vogel bouwt Oekedoeleken verder uit met twee nieuwe krachten, nl. Harry Deswarte en Gilbert Dutré. De handpoppen doen dezer tijd ook hun intrede. Oekedoeleken begint dit jaar ook met reisvoorstellingen, zodat men een reiskast in elkaar moet timmeren. Als Wally Laureys de spelersgroep komt vervoegen, groeit het theater naar een grote bekendheid in de stad. Getuige hiervan zijn de 'swoeng-namiddagen' in de Stad Nantes (nu 'Den Antus') en de organisatie van tekenwedstrijden en verkleedpartijen. In deze periode start ook het jaarlijkse optreden in de stadsschouwburg voor de Sint-Niklase banketbakkers ter gelegenheid van het sinterklaasfeest.

In 1965 verlaat Wally Laureys Oekedoeleken en richt hij met tante Lieve 'Pomponneke en Poepoel' op. Oekedoeleken blijft echter op volle toeren draaien, met een grote bekendheid ook buiten de stad en veel reisvoorstellingen. Tot de spelerskern behoren dan ook Theo De Munck en Herwig De Witte.

Ter gelegenheid van het 10-jarige bestaan in 1968 pakt de groep uit met een poppententoonstelling. Zaal 'De Engel' in de Parkstraat wordt de nieuwe thuishaven. Stilaan verdwijnt de spelersgroep van de zestiger jaren en Frans moet alweer op zoek naar nieuwe mensen. Die vindt hij in Romain Bombeke, Herman Cole, Bernard Foubert en tijdelijk ook Luc Delacour. Nu en dan springt ook Harry Deswarte nog in.

In 1969 is Oekedoeleken medeorganisator van een poppenfestival in Sint-Niklaas.

De jaren '70: het Ex-Libriscentrum wordt de nieuwe thuishaven

Begin jaren '70 speelt het gezelschap ook voor scholen op woensdagnamiddagen. Wanneer Oekedoeleken in 1973 vijftien jaar bestaat, werkt het gezelschap mee aan een tweede poppenkastfestival. In 'De Engel' wordt ook een tentoonstelling georganiseerd.

In 1974 ontstaan in Sint-Niklaas twee nieuwe poppentheaters: 'Het Poppenkastje' van Herman Cole en 'Enneke Penneke' van Harry Deswarte. Voor Oekedoeleken breken moeilijke tijden aan: het eigen zaaltje wordt namelijk verkocht. Meteen is de veilige thuishaven verdwenen. Frans De Vogel blijft echter niet bij de decors zitten. Uiteindelijk wordt in het Ex-Libriscentrum in de Regentiestraat een nieuwe stek gevonden.

Na wat verbouwingswerken en een nieuwe visie, nl. geen reisvoorstellingen meer, enkel nog voorstellingen op woensdagnamiddag, neemt Oekedoeleken in 1975 een nieuwe start. Wanneer Oekedoeleken in 1978 20 jaar bestaat, worden opnieuw een poppenfestival en een tentoonstelling over het poppenspel in Vlaanderen georganiseerd. Het gezelschap telt op dat moment 4 leden: naast Frans De Vogel (poppenontwerper, decorbouwer) zijn dat Romain Bombeke, Bernard Foubert (spelers) en Jan Verschelden (techniek).

De jaren '80: theaterwedstrijden en poppenmusicals

Deze ploeg neemt begin jaren '80 tweemaal deel aan het provinciaal poppentheaterfestival (de voorloper van het huidige Landjuweel) en krijgt er een bijzonder gunstig oordeel van de jury. Wanneer Frans De Vogel ziek wordt, dreigt het voortbestaan van Oekedoeleken opnieuw op de helling te komen. Maar Romain Bombeke, Bernard Foubert en Jan Verschelden gaan onverminderd door en introduceren zelfs een nieuw genre: de poppenmusical. Zo ontstaat in samenwerking met het jongerenkoor 'Mozaïek' de voorstelling 'Als ik groot ben, word ik clown'.

1989 start onder een slecht gesternte met het overlijden van pionier Frans De Vogel. Wanneer ook duidelijk wordt dat het stadsbestuur het Ex-Libriscentrum wil ombouwen tot een polyvalente theaterzaal (het huidige Museumtheater), wordt duidelijk dat Oekedoeleken de zaal zal moeten delen met andere toneelgezelschappen. Oekedoeleken blijft echter verderdrijven op het enthousiasme van Romain Bombeke, Bernard Foubert en Jan Verschelden.

De jaren '90: Oekedoeleken dreigt een stille dood te sterven ...

Wanneer de verbouwingswerken aan het Ex-Libriscentrum volop bezig zijn, zitten ook de Oekedoeleken-spelers niet stil. In 1991 gaat 'Dromen zijn bedrog' in première, een samenwerking tussen Oekedoeleken en jongerenkoor Mozaïek. Wanneer Bernard Foubert en Romain Bombeke midden jaren '90 door beroepsomstandigheden minder tijd kunnen vrijmaken voor Oekedoeleken, besluiten zij de poppenkast even te laten rusten. Deze beslissing krijgt al snel een definitief karakter, zodat Oekedoeleken midden jaren '90 een stille dood te sterven. Niets is echter minder waar, zo blijkt enkele jaren later!

1998: een volledig nieuwe ploeg neemt over!

Het blijft enkele jaren stil rond Oekedoeleken. De spelers blijven ondertussen wel vastberaden zoeken naar opvolging. Die vinden ze eerder toevallig in 1997 in Joost Van den Branden, Niki Van de Vyver en Tom Van Mieghem, 3 jonge leerkrachten die samen jeugdvakanties begeleiden en daar kennisgemaakt hebben met het poppenspel. 'Poppenkast Oekedoeleken' wordt 'Poppentheater Oekedoeleke': de eind-n sneuvelt, maar voor de rest blijft Oekedoeleke trouw aan zijn roots: kinderen een zinvolle en creatieve vrijetijdsbesteding bieden. Poppentheater Oekedoeleke herleeft dus, net in het jaar dat het veertig wordt! Samen met Valentijn Cap (techniek), Miek Heirweg (poppen), Jeroen De Cock en Kristof Slowack (vaste helpers) wordt koortsachtig gewerkt aan een eerste voorstelling.

Museumtheater en reisvoorstellingen

De her(p)opstart leidt eind 1998 tot een eerste productie, 'De kroning van de koning'. In deze voorstelling speelt ook de dochter van Bernard Foubert, Anneleen, mee. De nieuwe ploeg heeft de intentie om elk jaar een nieuwe productie te brengen, eerst in het Museumtheater, om vervolgens doorheen het Vlaamse land te trekken. De opvolger, 'Oekedoeleke in Fruittelland', gaat in première in januari 2000. Meer dan 6000 toeschouwers hebben onze eerste twee producties gezien. Onze derde productie, 'Mormels', wordt heel enthousiast onthaald, maar kunnen we om technische redenen slechts tweemaal op verplaatsing spelen. 'Lucht' gaat in première in januari 2002. Deze productie komt tot stand op vraag van Amnesty International en brengen we 17 keer. Voor het eerst spelen we nu ook schoolvoorstellingen. In 'Magus Fantastiek' proberen we voor het eerst nieuwe speltechnieken uit. Als eind 2003 'Circus T.' in première gaat, komt de kaap van 100 voorstellingen in zicht. Die kaap wordt uiteindelijk gehaald in november 2004. Voor de rest is 2004 min of meer een sabbatjaar voor Poppentheater Oekedoeleke: we brengen geen voorstellingen in eigen beheer, maar verzorgen wel zo’n 15 reisvoorstellingen. 2005 staat vooral in het teken van het schrijven van en werken aan een nieuwe productie, die later 'Victor' gedoopt zal worden. Deze voorstelling, onze zevende inmiddels, gaat in première in januari 2006. Ook de daaropvolgende jaren zagen verschillende producties het levenslicht: 'Beestige Buren' schrijven we in 2008, 'Zo Zoo' wordt geschreven en geregisseerd door Joost Van den Branden en gaat in december 2012 in première. Eddy Van Hoyweghen, jarenlang actief bij Figurentheater Het Koffertje, schrijft en regisseert 'Koppie-Koppie'. Deze productie voeren we voor het eerst op in december 2014.

Dat Oekedoeleke een inspiratiebron blijft, wordt duidelijk als Joost Van den Branden Theater Tieret opricht en Tom Van Mieghem Theater Hutsepot in het leven roept.

2009: winnaar cultuurprijs Sint-Niklaas!

Het 50-jarige bestaan van Poppentheater Oekedoeleke wordt in 2009 bekroond door de stad Sint-Niklaas met de cultuurprijs, een erkenning waarop we nog altijd heel trots zijn!

Ook poppentheaterfestivals

Sinds 2009 organiseren we regelmatig ook poppentheaterfestivals: Poppentheater Oekedoeleke brengt er een herneming van een productie en nodigt telkens enkele bevriende theaters uit. Theater Hutsepot, Poppenkast Toontje en Troetel, Theater Tieret, Poppenkast De Zoetekwakkel, allen passeerden ze de voorbije jaren de revue en zorgden ze steevast mee voor uitverkochte zalen! 

Oekedoeleke dezer dagen ...

Dezer dagen bestaat Poppentheater Oekedoeleke uit Valentijn Cap, Kristof Slowack, Niki Van de Vyver en Tom Van Mieghem. De poppen worden gemaakt door Peggy De Coster. Joost Van den Branden maakt nog altijd deel uit van het gezelschap, maar is verder niet meer bij de dagelijkse werking betrokken.

Het eerste weekend van de kerstvakantie is Oekedoeleke elk jaar present in het Museumtheater met een nieuwe productie, een herneming of een poppentheaterfestival.

Tot Oekedoeleke?

                                                            Oekedoeleke(n): poppenspelers kwamen en gingen ...